Άννα μην κλαις..

Είναι συγκλονιστικό και τόσο επίκαιρο...
Για όλους τους Έλληνες!

"Το "Άννα μην κλαις" του Μπέρτολτ Μπρεχτ έγραψε ο Θάνος Μικρούτσικος και το πρωτοτραγούδησε ο Γιάννης Κούτρας το 1978 στο δίσκο "Μουσική πράξη στον Brecht". Έπειτα το ερμήνευσαν η Μαρία Δημητριάδη, η Δήμητρα Γαλάνη και η Μίλβα.

Άννα μην κλαίς..

Μιλάνε για καιρούς δοξασμένους, και πάλι

Άννα μην κλαις

θα γυρέψουμε βερεσέ απ' τον μπακάλη.

Μιλάνε για του έθνους, ξανά, την τιμή

Άννα μην κλαις

στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα ψωμί

Μιλάνε για νίκες που το μέλλον θα φέρει

Άννα μην κλαις

Εμένα δε με βάζουν στο χέρι.

Ο στρατός ξεκινά

Άννα μην κλαις

Σαν γυρίσω ξανά

θ' ακολουθώ άλλες σημαίες.

Ο στρατός ξεκινά...

Bertold Brecht

απόδοση: Μάριου Πλωρίτη

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Άννα μην κλαις, σήκω όρθια

και πάλεψε στου κόσμου την σκληρή αρένα,

μάχιμη στρατιώτης δήλωσε, μην φοβηθείς,

εξαπέλυσε φωτιάς δίκαια άσπρα βέλη,

Άννα θυμάσαι? Δεν είναι αυτός ο κόσμος

που ονειρεύτηκες με τη Ρένα,

Άλλαξε τούτο τον κόσμο

της άπρακτης προγενέστερης γενιάς με χρυσό μέλι.

Άννα μην κλαις, έτσι αδύναμη σε θέλουν

να διστάζεις, μην τους κάνεις το χατίρι,

ξύπνα, και μαζί ξύπνησε Άννα όσους μπορείς,

όλοι είθε να συμβάλλουν στον αγώνα,

δεν είναι αυτό που περιμένεις,

θα'ναι δύσκολο, μα θα δικαιωθείς μικρό πειραχτήρι,

και μαζί θα δικαιώσεις όλους αυτούς

που για σένα χάθηκαν στη μάχη του στρατώνα.

Άννα μην κλαις, κοίταξε με, πρέπει να δράσεις

σε χρόνο εγγύ, γιατί αν όχι τώρα,

δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία,

η αιχμή του δόρατος παγώνει το λαιμό μου,

Άννα σε καλώ σε ταξίδι μακρύ,

μπροστά σου βρίσκεται του κόσμου η χώρα,

θα συναντήσεις αντιξοότητες σορό,

μα όλα τούτα για το δικό σου το καλό.

Άννα μην κλαίς, άκουσε με,

γιατί αν δεν με ακούσεις θα κλαις μετά,

κλείσε τους το στόμα,

να αφήσουν το τότε, το τώρα μας καλεί,

Άννα το ξέρω, σε χτύπησαν, σε χτυπούν,

μα πρέπει να το αφήσεις για μετά,

το μέλλον είναι που από τούτη τη ξέφρενη πορεία

πρέπει να αλλάξεις, σε απειλεί.

Άννα μην κλαις, πρόταξε τα στήθη σου

μπρος στη μαύρη αραχνιά τους χθες,

χαμένοι καιροί

που στο διάβα τους ανέστειλαν το ήθος, τι τα θες?

Άννα σε κούρασα τόση ώρα?

Και δεν σε κούρασαν αυτοί τόσα χρόνια?

μανιωδώς φώναξε σε όλους

όσους σε κουράζουν, ήρθε η ώρα για τα χιόνια.

Άννα μην κλαις, εμένα κιτρίνισε η ψυχή μου,

εσένα σπαρταρά ακόμα,

βάψε με το πηχτό σου αίμα τους τοίχους

της ανερμάτιστης αυθάδειας τους,

κούφανε με την ζωηρή λαλιά σου

τα τύμπανα αυτών που ποτέ δεν μας άκουσαν,

κάψε με το φλογερό σου βλέμμα

τα μάτια που δεν ντράπηκαν να μας αντικρύσουν.

Βακαλάος με σάλτσα πράσου

Με τα ψάρια δεν έχω μεγάλη εξοικίωση...

Για να πώ την αλήθεια νομίζω έχω φτιάξει μόνο μια φορά (πρίν) από την χθεσινή

και αυτό με όχι μεγάλη επιτυχία ...για να μην πω με μικρή αποτυχία!

Η συνταγή, όμως, που έφτιαξα χθές είναι καταπληκτική και βγαίνει πανόστιμη ακόμα και για τους πιο αρχάριους στα ψάρια!

Υλικά:

2 πράσα

λίγο σέλινο

λίγο φρέσκο κρεμμύδι

1 κονκασέ ντομάτας

2 ποτήρια γάλα

2 κουταλίες της σούπας αλέυρι

1 κουταλιά της σούπας κορν φλάουρ

1 σακουλάκι κατεψυγμένο βακαλάο σε ροδέλες

λάδι

αλάτι 

πιπέρι

Διαδικασία:

Σε μία κατσαρόλα σοτάρουμε σε λάδι το πράσο, το κρεμμύδι και το σέλινο.

Κλείνουμε το καπάκι και τα αφήνουμε να βράσουν για 15 λεπτά με τα υγρά τους.

Στην συνέχεια, προσθέτουμε το αλέυρι και το κορν φλάουρ ανακατεύοντας μέχρι να μην φαίνονται στο μίγμα και έπειτα προσθέτουμε το γάλα, το αλάτι και το πιπέρι. Ανακατεύουμε διαρκώς για να πήξει η μπεσαμέλ! Μόλις πήξει ρίχνουμε μέσα το κονκασέ και το αφήνουμε να πάρει μια βράση.

Σε πυρέξ απλώνουμε τον βακαλάο και από επάνω περιχύνουμε την σάλτσα μας.

Ψήνουμε γαι 15-20 λεπτά στους 180 οC !

Εγγυημένα θα είναι το πιο νόστιμο ψάρι που θα έχετε φτιάξει!

Καλή σας όρεξη!

Τα φώτα που σβήνουν

"Τα φώτα που σβήνουν" από το συγκρότημα "Τα φώτα που σβήνουν"....

Αγαπημένο τραγούδι!

Καλό μήνα να έχουμε!