Έρχεται κάποια στιγμή στην ζωή σου που τελικά τα καταφέρνεις....όταν στην μέση όλων σου των φόβων και της παραφροσύνης
σταματάς νεκρός στα μονοπάτια σου και κάπου η φωνή μέσα στο κεφάλι σου φωνάζει κλαίγοντας : ΑΡΚΕΤΑ!!!!
Αρκετά αγωνίστηκες και έκλαψες ή μόχθησες να αντέξεις .
Και όπως ένα παιδί ησυχάζει μετά από ένα ξέσπασμα θυμού,
οι λυγμοί σου καταλαγιάζουν ,
τρέμεις σύγκορμος μια με δυο φορές,
σκουπίζεις τα μάτια σου και αρχίζεις να βλέπεις τον κόσμο με νέα μάτια .
Αυτό είναι το ξύπνημα σου.
Περνάς μέσα από τις περιόδους της ζωής σου με συνείδηση ότι δεν είσαι η βασίλισσα της νύχτας ή η σταχτοπούτα
και ότι στον πραγματικό κόσμο δεν υπάρχει πάντα παραμυθένιο τέλος (ή παραμυθένια αρχή)
και οποιαδήποτε εγγύηση για το «ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα» πρέπει να ξεκινάει με εσένα
και ως απόρροια μια αίσθηση γαλήνης γεννιέται .........της αποδοχής.
Αντιλαμβάνεσαι το γεγονός ότι δεν είσαι τέλειος
και ότι όλοι όσοι για πάντα θα αγαπάς
δεν θα εκτιμήσουν ή αποδείξουν το ποιος ή τι είσαι ...και αυτό είναι ένταξη.
Έχουν τιτλοφορηθεί με τις δικές τους απόψεις και γνώμες.
Και μαθαίνεις την σπουδαιότητα του να αγαπάς και να προασπίζεσαι τον εαυτό σου
και ως απόρροια μία αίσθηση πρωτόγνωρης αυτοπεποίθησης γεννιέται.........της έγκρισης του εαυτού σου.
Σταματάς να παραπονιέσαι και να κατηγορείς τους άλλους για αυτά που σου έκαναν (ή που δεν σου έκαναν)
και μαθαίνεις ότι στο μόνο πράγμα που μπορείς ειλικρινά να βασίζεσαι είναι το απροσδόκητο.
Μαθαίνεις ότι οι άνθρωποι δεν λένε πάντα αυτό που εννοούν ή δεν εννοούν αυτό που θέλουν και
ότι δεν θα είναι ο καθένας πάντα εκεί για εσένα.
Έτσι, μαθαίνεις να στηρίζεσαι στον εαυτό σου και να φροντίζεις τον εαυτό σου
και ως απόρροια μια αίσθηση ασφάλειας και σιγουριάς γεννιέται.........της εμπιστοσύνης στον αυτό σου.
Σταματάς να κρίνεις και να δακτυλοδείχνεις και αρχίζεις να δέχεσαι τους ανθρώπους όπως είναι
και να παραβλέπεις τα ελαττώματα τους και τις ανθρώπινες αδυναμίες τους
και ως απόρροια μία αίσθηση ειρήνης και ευχαρίστησης γεννιέται.......... της συγχώρεσης.
Συνειδητοποιείς ότι ένα μεγάλο μέρος του τρόπου που βλέπεις τον εαυτό σου και τον κόσμο γύρω σου
είναι ένα αποτέλεσμα όλων των μηνυμάτων και των απόψεων που έχουν διαποτίσει την ψυχή σου.
Και αρχίζεις να πετάς όλες τις ανοησίες με τις οποίες είχες ανατραφεί για το πώς πρέπει να συμπεριφέρεσαι,
πώς θα πρέπει να φαίνεσαι εξωτερικά, πόσο θα πρέπει να ζυγίζεις, τι θα πρέπει να φοράς,
τι δουλειά θα πρέπει να κάνεις για να ζήσεις, πόσα χρήματα θα πρέπει να βγάζεις,
τι αυτοκίνητο θα πρέπει να οδηγείς, πώς και που θα πρέπει να μένεις, ποιο θα παντρευτείς,
την σημασία αυτών που αγαπάς και τι οφείλεις στην οικογένεια και στους φίλους σου.
Μαθαίνεις να ανοίγεσαι σε νέους κόσμους και διαφορετικούς τρόπους σκέψης.
Και αρχίζεις να επανατοποθετείς και να επαναπροσδιορίζεις ποιός είσαι και τι ειλικρινά αντιπροσωπεύεις.
Μαθαίνεις την διαφορά μεταξύ θέλω και χρειάζομαι και αρχίζεις να απορρίπτεις την δογματικότητα
και τις ξένες προς εσένα αξίες με τις οποίες μεγάλωσες και ως απόρροια μαθαίνεις να πορεύεσαι με τα ένστικτα σου.
Μαθαίνεις ότι αυτό που είναι αληθινό στο να δίνεις είναι αυτό που παίρνεις.
Και ότι υπάρχει δύναμη και δόξα στην δημιουργία και στην συνεισφορά και σταματάς να ελίσσεσαι μέσα στην ζωή
απλά και μόνο ως καταναλωτής ψάχνοντας για την επόμενη δόση σου.
Μαθαίνεις ότι οι αρχές όπως η ειλικρίνεια και η ακεραιότητα δεν είναι ξεπερασμένα ιδανικά μιας περασμένης εποχής ,
αλλά το κονίαμα που κρατάει την θεμελίωση πάνω στην οποία πρέπει να χτίσεις ζωή.
Μαθαίνεις ότι δεν ξέρεις τα πάντα, δεν είναι η δουλειά σου να σώσεις τον κόσμο και ότι δεν μπορείς να διδάξεις σε ένα γουρούνι να τραγουδήσει.
Μαθαίνεις την διάκριση μεταξύ ενοχής και ευθύνης
και την σπουδαιότητα του να βάζεις σύνορα και του να μάθεις να λες ΟΧΙ
Μαθαίνεις ότι ο μόνος σταυρός που φέρεις είναι αυτός που επιλέγεις και ότι οι μάρτυρες καίγονται στην πυρά.
Μετά μαθαίνεις για τη αγάπη : Πώς να αγαπάς, πόσα να δίνεις στην αγάπη, πότε να σταματάς να δίνεις και πότε να φεύγεις.
Μαθαίνεις να βλέπεις τις σχέσεις όπως πραγματικά είναι και όχι όπως θα ήθελες να είναι.
Σταματάς να προσπαθείς να ελέγχεις τους ανθρώπους, τις καταστάσεις και τα αποτελέσματα
Και μαθαίνεις ότι μόνος δεν σημαίνει μοναξιά.
Επίσης σταματάς να προσπαθείς τόσο σκληρά να παραμερίσεις τα αισθήματα σου,
να απαλύνεις τα πράγματα και να αγνοείς τις ανάγκες σου.
Φθάνεις στο να συνειδητοποιείς ότι αξίζεις να σου φερθούν με αγάπη, καλοσύνη, ευαισθησία και σεβασμό
και δεν συμβιβάζεσαι με λιγότερα.
Μαθαίνεις ότι έχεις μπουχτίσει με την αμφιβολία, τον φόβο, την ανασφάλεια
και έτσι σου χρειάζεται περισσότερος χρόνος να ξεκουραστείς.
Και ακριβώς όπως η τροφή προμηθεύει το σώμα , το γέλιο προμηθεύει την ψυχή μας.
Μαθαίνεις ότι το περισσότερο διάστημα, παίρνεις στην ζωή σου αυτό που πιστεύεις ότι αξίζεις.....
και ότι μεγάλο μέρος της ζωής ειλικρινά είναι μία προφητεία για ολοκλήρωση του εαυτού μας.
Μαθαίνεις ότι οτιδήποτε αξίζει να επιτευχθεί , αξίζει να δουλέψεις για αυτό και
ότι το να εύχεσαι να πραγματοποιηθούν τα πράγματα είναι διαφορετικό από το να δουλεύεις με σκοπό να τα κάνεις να πραγματοποιηθούν.
Πιο σημαντικό, μαθαίνεις ότι προκειμένου να κατορθώσεις την επιτυχία χρειάζεσαι κατεύθυνση, πειθαρχεία και επιμονή.
Επίσης, μαθαίνεις ότι κανείς δεν μπορεί να τα καταφέρει όλα μόνος του ........και ότι είναι εντάξει να ρισκάρεις ζητώντας βοήθεια.
Μαθαίνεις ότι το μόνο πράγμα που πρέπει πραγματικά να φοβάσαι είναι ο μεγαλύτερος ληστής βαρόνος όλων : Ο ίδιος ο φόβος.
Μαθαίνεις να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου, γιατί οτιδήποτε και να συμβεί,
ξέρεις ότι μπορείς να το χειριστείς
και το να παραδίνεσαι στους φόβους σου είναι το να απομακρύνεις το δικαίωμα να ζήσεις την ζωή με τους δικούς σου όρους.
Και μαθαίνεις να αγωνίζεσαι για την ζωή σου και όχι να την χαραμίζεις ζώντας κάτω από ένα σύννεφο επικρεμάμενης μοίρας
Μαθαίνεις ότι η ζωή δεν είναι πάντα δίκαιη, δεν παίρνεις πάντα αυτό που πιστεύεις ότι αξίζεις
και ότι μερικές φορές άσχημα πράγματα συμβαίνουν σε ανυποψίαστους καλούς ανθρώπους.
Σε αυτές τις περιπτώσεις μαθαίνεις να μην προσωποποιείς τα πράγματα
Μαθαίνεις ότι ο Θεός δεν σε τιμωρεί ή αποτυγχάνει να ακούσει τις προσευχές σου.
Αυτά συμβαίνουν στην ζωή.
Και μαθαίνεις να αντιμετωπίζεις το κακό στην πιο βασική του κατάσταση – το υποσυνείδητο.
Μαθαίνεις ότι αρνητικά συναισθήματα όπως θυμός, ζήλια και μνησικακία πρέπει να κατανοηθούν και να επαναπροσδιοριστούν
ή θα πνίξουν την ζωή γύρω από εσένα και θα δηλητηριάσουν τον σύμπαν που σε περιβάλει.
Μαθαίνεις να παραδέχεσαι πότε έχεις λάθος και να χτίζεις γέφυρες αντί τοίχους.
Μαθαίνεις να είσαι ευγνώμων και να απολαμβάνεις πολλά απλά πράγματα που θεωρούμε δεδομένα ,
πράγματα που εκατομμύρια άνθρωποι επάνω στην γη μπορούν να ονειρευτούν μόνο :
ένα γεμάτο ψυγείο, καθαρό τρεχούμενο νερό, ένα μαλακό ζεστό κρεβάτι, ένα μακρύ καυτό μπάνιο....και αληθινούς φίλους.
Σιγά σιγά αρχίζεις να παίρνεις την ευθύνη για τον εαυτό σου από τον εαυτό σου
και θέτεις στον εαυτό σου μια υπόσχεση , να μην προδώσεις ποτέ τον εαυτό σου
και ποτέ μα ποτέ να μην συμβιβαστείς με λιγότερα από ότι η καρδιά σου επιθυμεί.
Και κρεμάς έναν άνεμο έξω από το παράθυρο σου, έτσι ώστε να μπορείς να τον ακούς.
Και βάζεις στόχο να συνεχίσεις να χαμογελάς, να συνεχίζεις να εμπιστεύεσαι και να είσαι ανοιχτός σε κάθε υπέροχη πιθανότητα.
Τελικά, με θάρρος στην καρδιά και πίστη στον εαυτό σου, στέκεσαι , παίρνεις μια βαθιά ανάσα
και αρχίζεις να σχεδιάζεις την ζωή που θέλεις να ζήσεις, όσο καλύτερα μπορείς.
