Ο ύμνος της αγάπης

1. Όλες τις γλώσσες των ανθρώπων κι αν μιλώ και των αγγέλων,

μα αν δεν έχω αγάπη,

είμαι ένα χάλκινο δοχείο που θορυβεί ή ένα κύμβαλο που αλαλάζει.

Κι αν έχω χάρισμα να προφητεύω 
και όλα τα μυστήρια να γνωρίζω κι όλη τη γνώση να κατέχω,

να έχω μέσα μου όλη την πίστη, που και βουνά ακόμα να μετακινώ,

μα αγάπη αν δεν έχω, 
είμαι ένα τίποτα!

Και αν μοιράσω στους φτωχούς όλα μου τα υπάρχοντα,

και στη φωτιά κι αν πέσω ακόμα να καώ,

χωρίς να έχω αγάπη,

κανένα όφελος δεν έχω.

Η αγάπη είναι μακρόθυμη, γλυκιά,

η αγάπη δεν φθονεί και δεν περηφανεύεται,

δεν παραφέρεται και τίποτα άσχημο δεν κάνει,

τίποτα για τον εαυτό της δεν ζητάει,

δεν εξοργίζεται και το κακό ποτέ δεν βάνει ο νους της,

δεν χαίρεται όταν γίνεται αδικία, 
μα χαίρεται μαζί με κείνους που εφαρμόζουν την αλήθεια.

Πάντα η αγάπη συναινεί,

πάντα πιστεύει,

πάντα ελπίζει,

πάντα υπομένει.

Η αγάπη ουδέποτε ξεπέφτει,

ακόμα κι αν καταργηθούν οι προφητείες,

ακόμα κι αν οι άνθρωποι πάψουνε να μιλούν,

ακόμα κι αν καταργηθεί η γνώση!

….........................................................................

Ό, τι μας απομένει τώρα

είναι η πίστη, η ελπίδα, η αγάπη.

Μα πιο μεγάλη από όλες είναι η αγάπη!

(Απ. Παύλου, προς Κορινθίους Επιστολή, ΙΓ. 1-9, 13)