Δημιουργία....

 

Παλιότερα έγραφα... έγραφα πολύ για τους ανθρώπους, για τα συναισθήματα , για αυτά που μου άρεσαν και κυρίως για αυτά που με ενοχλούσαν...

Τα χρόνια περνούσαν και οι ανησυχίες μου ήταν πάντα εκεί...

Κάποιος πάντα πληγώνει, κάποιος παρεξηγεί... πάντα κάποιος θυμώνει... πάντα κάποιος απελπίζεται ... κάποιος άλλος συγχωρεί... ίσως ακόμα και τον εαυτό του που δεν είναι όλα όσα θα ήθελε ακόμα...

Και τα χρόνια περνούν και ποτέ δεν μπορεί να αγγίξει αυτό που πάντα θέλει ... και η ζωή συνεχίζεται .... έτσι πάντα η ίδια, σχεδόν απαράλλακτα η ίδια ...

Και αντί να γράψω , να απελπιστώ, να σκεφτώ, να καταλάβω, να δικαιολογήσω.... αποφάσισα αυτήν την φορά να δημιουργήσω...

και χωρίς λέξεις εξέφρασα όλο τον πόνο μου και ο πόνος είναι δημιουργία.

Έτσι, μέσα στην ζάλη μου έφτιαξα ένα κολιέ ... το οποίο θα με συντροφέυει και όταν όλα αυτά θα έχουν περάσει και θα μου θυμίζει ότι πάντα όλα περνούν... και έτσι απαράλακτα ίδια να μην ξεχνάω να χαμογελώ....

Νομίζω, τελικά, ότι ο κόπος μου έπιασε τόπο...

Τι λέτε και εσείς?